|
Verslag aan het NIOD door Adriaan, de Kloe Transcriptie van Gerrit Breet |
|
Verslag aan het NIOD door Adriaan, de Kloe Inspecteur van politie
Batavia. Nederlands - Instituut- Oorlogs - Documentatie Dutch - Institute - War - Documentation Dit verslag gaat over de geleverde hulpgoederen van het Rode- Kruis. December - 24 1944: 1469 verstrekte pakketen van de US. Januari - 28 1945 1448 verstrekte pakketen van de US. Maart- 1945 1426 verstrekte pakketen van de US. April- 13 1945 8 Alleen maar 8 Juni 1945 200 De krijgsgevangenen waren van mening dat de voedsel pakketten die werden geleverd voor hun bestemd waren. Bedoelt als ondersteuning van ons dagelijkse voedsel. Maar de Japanse autoriteiten van ons kamp waren van andere mening. De commandant kapitein Nosaki hield een toespraak op 26 januari 1945, waar hij het volgende verklaarde: Het is bewezen dat de krijgsgevangen ontevreden zijn met de distributie van de hulpgoederen. Het moet niet worden verwacht dat ze recht hebben op deze goederen. Het moet gezien worden als een bijzondere gunst van de Japanse overheid, dat zij toestemming geven tot distributie. U hebt geen respect verdiend om deze hulpgoederen te krijgen, en u moet dankbaar zijn met dat wat u krijgt. De Amerikaanse Majoor Horrigan die op dat moment de hoogst aanwezige officier was, hield zich zelf verantwoordelijk voor de verdeling van de goederen. Nadat we voor een lange tijd geen goederen hadden ontvangen vroeg de majoor aan de bevoorrading officier Luitenant "Sorose" om enkele artikelen te verstrekken, we hadden hier namelijk recht op, waarop de Japanse officier antwoorden "inderdaad heeft u hier recht op maar wij hebben de kracht" nadat hij dit had gezegd liep hij weg van de Majoor. Het meest belangrijke met betrekking op hulpgoederen was het feit dat in januari 1945 de kamp commandant persoonlijk hulpgoederen overhandigde aan de personen die zich op de scheepswerf van hun goede kant hadden laten zien. Hier werden de goederen dus gebruikt om het Japanse oorlogs apparaat te stimuleren. In zijn toespraak werden de harde werkers bedankt en aangemoedigd om zo door te gaan. Japan zelf was ook niet van mening dat de goederen alleen voor de gevangenen bestemd waren deze goederen werden openlijk uitgedeeld aan de Japanse Officieren en onder officieren die de wacht hadden. Als hoge autoriteiten op bezoek kwamen in het kamp kreeg men van de commandant de opdracht om producten uit de hulpgoederen te gebruiken om taarten te maken. Het is zelfs sommige gevangenen gelukt om zo'n taart uit de keuken te stelen. Na 1944 was er een grote voorraad aan hulp goederen in het kamp en we verzochten de commandant tot verstrekking, zijn reactie was "er worden geen hulpgoederen meer verstrekt, deze worden bewaard voor nood situaties". Het resultaat was grote teleurstelling onder de gevangenen speciaal bij de Amerikanen en de Nederlanders. Die dit ook lieten merken. Tijdens een inbraak in de opslag werden 500 blikjes boter gestolen, met als resultaat dat het hele kamp werd gestraft. Toen op 17 augustus 1945 werd verteld dat er een wapenstilstand was kreeg iedereen een pakket verstrekt. Hoeveel goederen door de kamp staf zijn gestolen is ons niet bekend maar het moeten er heel veel geweest zijn. Behandeling in het algemeen De algemene behandeling in het kamp was slecht. Nergens kon je over in beklag gaan en alles moest worden uitgevoerd. Fukuoka 2 Als de Officier of de onder Officier goed was konden we een goede behandeling verwachten. Waren ze dit niet dan was alles tegenover gesteld en werd je slecht behandeld. Met hoge uitzondering waren er ook goede Japanners. Maar over het algemeen kon gezegd worden dat onze positie niet te benijden was. Behalve dat de meeste van de Japanners geen opleiding hadden gehad, hadden ze de gewelddadigheden als primitieve mensen. Naar buiten toe gedragen de Japanners zich als eervolle mensen maar nu we de ware aard van hen leren kennen kunnen we alleen maar minachting voor hen opbrengen. In het kort kunnen ze betiteld worden als wreed en dominant. De manier waarop de Japanse leiding (van alle rangen) straf gaven gaan alle beschrijvingen te boven. Wonden, schaven en builen waren zeer gewoon na een straf, vaak zo erg dat betrokken in de ziekenzaal geplaatst moesten worden soms voor zelfs een maand om weer geheel te herstellen. Soms straften de Japanners ons door geen voedsel te verstrekken voor 5 tot 7 dagen achter elkaar. Waarschijnlijk is de dood van een Amerikaan met de naam Reed is in zijn cel overleden aan de gevolgen van uithongering. Tijdens een andere gelegenheid toen 7 gevangenen waren gesnapt bij het stelen van koeken uit de kantine werden ze zeer wreed bestraf. Volgens een Engelse marine officier die hier getuige van was zei in Engeland kun je zo nog geen hond straffen zonder vervolgd te worden. Deze zogenaamde misdadigers kregen de "water behandeling"dit ging als volgt: handen vastgebonden achter de rug, hoofd achterover gebogen werd er zee water in hun mond gegoten dat ze zo moesten doorslikken om niet te stikken. Het opzetten van hun buik was te zien. Een andere gevangene was vastgebonden in zijn cel, met zijn handen op zijn rug. Hij werd aan zijn armen opgehangen, zo dusdanig dat zijn tenen net de grond konden raken. In deze positie werd hij de hele nacht achtergelaten. Door deze korte opsomming lijkt het erg wreed wat we allemaal hebben moet doormaken in dit kamp, het is overigens onmogelijk om alles te beschrijven wat er in het kamp allemaal gebeurde. Na het bovengenoemde kan gesteld worden dat Japan niet te werk ging als in de Internationaal gestelde wetten en normen. Dit verslag is door mij opgesteld in Fukuoka 2 Nagasaki. 30 augustus 1945 Getekend door de inspecteur van politie. De Sergeant Majoor administratie van het K.N.I.L Vertaald door Sectie V 23/ 46 |